Wiesz, kiedyś myślałam, że gdy człowiek jest zakochany to ciągle unosi się 5 centymetrów nad ziemią. Że wszystko jest takie super, łał łał i w ogóle. Że nie widzi się wad tej drugiej osoby, że wszystko nam odpowiada. I że ta druga osoba też kocha wszystko w nas. Cud, miód i orzeszki. Ale teraz wydaje mi się, że to wcale nie jest taka sielanka, Jestem przekonana że Kogoś kocham i mam nadzieję, że i Ktoś kocha mnie. To co nas łączy jest piękne, ale życie niestety nie jest doskonałe. I teraz już rozumiem co oznacza to całe "życie to nie bajka" tak często powtarzane przez ludzi. Bo to rzeczywiście nie wygląda tak jak w bajkach o księżniczkach. Nie, nie. Ale kocham i jestem kochana i jest mi z tym dobrze, I się z tego cieszę.
I cieszę się, że mam komu robić omlety i herbatę z cukrem.
